Hondenschool Fides

Stories_of_life_photography_Fides-9

In coronatijd waren puppies niet aan te slepen. Iedereen zat thuis in quarantaine en wat is er dan gezelliger dan een klein nieuw gezinslid op vier poten. Bijkomend voordeel was dat je legaal de straat op kon, ook ’s avonds na tienen.

En nu zijn al die schattige puppies een jaar of anderhalf en is de schattigheid soms ver te zoeken. Van onze eigen hond herinner ik me nog dat ik echt even geen idee meer had hoe ik hem kon laten luisteren. Hij deed het keurig op alle puppy en vervolgcursussen, en ineens leek het wel of zijn oren er voor de lol op zaten. Regelmatig was ik hem kwijt als hij achter een haas, fazant of andere hond aan ging in de uiterwaarden.

Hoe leuk is het dan om foto’s te maken voor hondenschool Fides. Onze hond is ondertussen 11 jaar en luistert het grootste deel van de tijd weer prima, maar ik kan me nog heel goed inleven in al die baasjes die tegen bovenstaande dingen aanlopen.

Stories_of_life_photography_Fides-1

De dag begon ’s ochtends in het bos met een privéles van Lilly, een Nova Scotia Duck Tolling Retriever (Toller). Na een korte update over hoe het de afgelopen tijd gegaan was, gingen ze aan de slag met andere honden die langs liepen. Ik zie Rianne, de eigenaresse van de hondenschool, eigenlijk als een soort tolk tussen hond en baas. Al het gedrag wat ze ziet benoemt ze en ze geeft tips over hoe de eigenaresse daar mee om kan gaan. Niks ontgaat haar, zelfs de kleinste signalen die de hond geeft ziet ze.

Stories_of_life_photography_Fides-5

De wandeling gaat in een stevig tempo, dus dat betekent voor mij dat ik een uur lang heen en weer aan het rennen ben. En dat zo stil mogelijk omdat ik de les niet wil verstoren. Het duurt niet lang voordat het zweet me op het voorhoofd staat en ik bedenk tevreden dat ik vandaag niet meer hoef te sporten. 

Ik ben niet de enige die fysiek lekker bezig is, want Rianne praat niet alleen, maar ze gebruikt haar hele lichaam om uit te leggen wat ze bedoelt. Regelmatig staat ze met haar handen boven haar hoofd te wijzen of gaat ze op ooghoogte van de hond zitten om dingen duidelijk te maken. 

Na een uur zijn we weer terug op de plek waar we begonnen zijn en beantwoordt Rianne nog wat vragen van de eigenaresse. Het valt me op dat ze echt de tijd neemt en hond en baasje weer zo goed mogelijk verder helpt voor de komende tijd. Je ziet dat ze geniet van het buiten zijn en het één op één werken in het bos.

Stories_of_life_photography_Fides-8

Later op de dag fotografeer ik ook een groepsles bij haar in de hondenschool. Ze werkt met kleine groepen en vandaag zijn er twee jonge honden. De les begint gelijk goed met een hilarische begroeting van Rianne aan de eigenaren van de honden. Dat zorgt ervoor dat zowel de baasjes als de honden meteen ontspannen en op hun gemak zijn.

En iedereen met een hond kent hem of haar wel: de enthousiaste buurman of buurvrouw die, niet gehinderd door enige vorm van kennis, zich het liefst iedere keer dat hij je tegen komt, op je hond stort en alles leuk vindt. Vooral ook het springen, bijten in mouwen en trekken aan de lijn. En hoe ga je daar als eigenaar mee om? Laat je alles maar gebeuren omdat je geen nee wilt zeggen en zoveel kwaad kan het toch niet? Of kies je ervoor om nee te zeggen als hij vraagt of je even je hond mag aaien? En wat doe je als hij het niet eens vraagt maar er gewoon bovenop duikt? 

Stories_of_life_photography_Fides-40

Zo gaat de les verder in verschillende oefeningen die iedere hond op zijn eigen niveau uitvoert. Omdat de groepen zo klein zijn is er genoeg tijd en aandacht voor iedere hond en ieder baasje. Alles gaat heel vriendelijk en rustig en door de honden op het juiste moment te belonen en op andere momenten te negeren leren ze welk gedrag iets oplevert en welk gedrag niet. Na een uur zie je dat de honden genoeg informatie te verwerken hebben gehad en is er net als bij de privéles nog tijd voor wat vragen. 

Stories_of_life_photography_Fides-36

En dan kunnen we allemaal moe maar voldaan naar huis. Vlak voordat ik wegga vraag ik haar nog waarom ze haar hondenschool Fides genoemd heeft. Ze antwoordt dat het vertrouwen betekent en dat ze dat mooi vond omdat het een op meerdere manieren betekenis heeft. Het gaat over de honden en baasjes die vertrouwen in elkaar hebben, maar het gaat ook over haarzelf en dat het haar er aan herinnerd dat ze vertrouwen mag hebben in haar eigen bedrijf. Dat vond ik mooi om te horen.

Als je meer over hondenschool Fides wilt weten dan kun je hier klikken. Mocht je in de buurt van Ravenstein wonen en je hebt een hond, dan zou ik je zeker aanraden om een keertje op haar website te kijken.

 

Hi! Ik ben Carolien, ik heb mijn liefde voor dieren samen gevoegd met mijn passie voor fotografie. Met Stories of life photography vertel ik persoonlijke verhalen van ondernemers die het verschil maken mét en voor dieren.

Ben je zelf ondernemer die met dieren werkt en ben je op zoek naar iemand die jouw verhaal kan vertellen met beelden? Die kan laten zien waarom je doet wat je doet en waarom mensen bij jou moeten zijn? Neem dan contact met me op en ik help je graag!